Vandaag stond de eerste uitwisseling met leerlingen van een andere school op het programma: de Alcalde Bernabé Rodríguez in Santa Cruz de Tenerife. Onze SaS’ers allemaal netjes in de lichtblauwe School at Sea-polo’s en voor mij (alweer) een persoonlijk hoogtepuntje: ik mocht in jasje-dasje! Een schril contract met de warme en stoffige outdoorkleding die we een dag eerder op de Teide droegen…
Om stipt 9u40 meldden we ons bij de ingang van de school, waar we hartelijk werden ontvangen door diverse docenten en enkele leerlingen. De Alcalde Bernabé Rodrígeuz is vergelijkbaar met een Nederlandse middelbare school, maar met leerlingen tussen de 11 en 20 jaar oud. Wat onze SaS’ers opviel was dat veel van hun mannelijke leeftijdsgenoten aanzienlijk wat gezichtsbeharing hadden (ik had daar makkelijk als leerling door gekund). Ook waren onze dames erg onder de indruk van hoe knap de Spaanse meiden wel niet waren; het is maar waar je op let.
We kregen in drie groepen een rondleiding door de school. Wat op mij de meeste indruk maakte was dat er twee leerlingen in een rolstoel waren. Nu komt dit op reguliere scholen in Nederland ook voor (zeker sinds de invoering van de Wet Passend Onderwijs), maar wat hier bijzonder was, was dat de school een medewerker in dienst heeft die deze leerlingen persoonlijke ondersteuning biedt bij bijvoorbeeld elke (!) leswissel en lokaalwissel. Alle rugzakjes, handelingsplannen en ambulant begeleiders in Nederland ten spijt, ben ik ervan overtuigd dat dergelijke regelmatige persoonlijke aandacht de beste methode is om dergelijke leerlingen binnen een reguliere school te laten functioneren en, belangrijker, zich prettig te laten voelen. Hierbij moet ook worden opgemerkt dat deze school structureel weinig (lees: geen) budget heeft en dus de keuze maakt om op de eerste plaats in het welzijn van de leerlingen te investeren. Als de betreffende medewerker er dan ook nog uitziet als Jezus (zo merkte één van onze SaS’ers op), dan kan het al helemaal niet meer stuk…
Na de rondleiding werden onze leerlingen in vijf- of zestallen gekoppeld aan leerlingen van de Alcalde Bernabé Rodríguez voor een aantal sportactiviteiten zoals hockey, aerobics en tafeltennis. De communicatie die hierbij nodig was, bleek toch wel lastig als je zelf Nederlands en Engels spreekt en de andere partij vrijwel alleen Spaans. Desalniettemin werden de eerste contacten gelegd en bij de aansluitende lunch vol zoete en hartige lekkernijen, werd er voorzichtig wat mer onderling gebabbeld. Extra persoonlijk hoogtepuntje: de koffie in de schoolkantine was goddelijk en de kantinejuffrouw trad op als een ware barista. Ik wil graag werken op de Nederlandse school of onderwijsinstelling die dit niveau evenaart.
’s Middags waren wij aan de beurt om als gastheren en -vrouwen op te treden. Om ongeveer 17u00 (een enkeling was “fashionably late”) arriveerden onze Spaanse gasten. We verwelkomden hen met verschillende activiteiten die het leven en leren aan boord lieten zien. De gehele activiteitencarrousel was uitmuntend georganiseerd en gecoördineerd door een drietal SaS’ers
Aan het begin van de avond vergezelden ook de leerlingen, docenten en bemanningsleden van twee andere schoolschepen ons, te weten de Roald Amundsen en de Thor Heyerdahl, die beide afzonderlijk een vergelijkbaar schoolproject draaiden. Het aantal voertalen was daarmee inmiddels opgelopen tot vier: Nederlands, Engels, Duits en Spaans en ik had de indruk dat ik ook elke vijf minuten van taal wisselde: fantastisch, zoveel ervaringen en indrukken! Op het hoogtepunt van de avond stond er ruim 150 man op het schip en/of de kade te genieten van live muziek en de barbecue. Iets over de orde van grootte: er was voldoende voedsel om er de rest van de week (of in elk geval morgen) ook nog van te eten en de lokale autoriteiten kwamen omstreeks 22u00 toch even informeren naar de eventuele eindtijd van onze gigantische samenscholing…
Kortom: een zeer geslaagde dag vol “intercultural mixing”
PASCAL (docent)