Vandaag was een dag van grote veranderingen. Sommigen keken er ontzettend tegenop en voor anderen kon deze dag niet snel genoeg komen. Hutwisseldag.
Na een eerste nachtje buiten in de hangmatjes te hebben geslapen, werden we allemaal op het middendek verwacht. Sam kwam aanlopen met de belangrijke papieren. Zevenendertig gespannen gezichtjes hoorden één voor één waar ze al hun bezittingen heen konden gaan verplaatsen. Aan het eind van de lijst had ik mijn naam nog niet gehoord en dat bleek geen goed teken. De laatste vijf meiden waren veroordeeld tot de privé-hut, wat gelijk staat aan bijna geen ruimte en veel geluid door het gebrek aan een deur. Gelukkig heb ik wel erg leuke hutgenootjes, dus we maken er wel een groot logeerfeestje van.
Daarna kon het grote verhuisfestijn beginnen en het was meteen één grote chaos. De vloer van elke hut was binnen mum van tijd bezaaid met alle mogelijke spullen. Sokken werden teruggevonden, de bakken onder de bedden hadden toch wel erg veel scheuren en anderen bleken toch nog verloren gewaand eten te hebben, wat een geluk!
Na een hele dag strijden, verplaatsen, opruimen en schoonmaken mochten we eindelijk afkoelen in het water, waarna een van de lange jongens helemaal blij naar boven kwam. „Ik kan eindelijk staan onder de douche!!” Je staat er niet bij stil, maar dat is inderdaad wel echt een luxe.
Marit