Doeg A Coruña. Hallo Tenerife.
Nou ja, we zijn in ieder geval onderweg en het is weer te merken dat we voor zes maanden op een schip wonen. Alles gaat heen en weer en, ik geloof, dat er zelfs al een rekenmachine is gevallen en kapot is gegaan. Wat jammer nu. Veel mensen werden weer zeeziek vandaag en het opvallendste daaraan was dat degenen die vorige week haast doodziek waren, zich nu gewoon prima voelden (misschien wel door alle pillen die ze hebben gekregen). Anderen, die tot nu nog helemaal niet ziek waren geweest, hingen constant over de reling. Ja, dat is het leven nu eenmaal, al moet ik zeggen dat ik ook wel een aantal keer daar heb staan hangen. Ook zijn de “echte” wachten nu ingegaan: vier uur aan een stuk door, acht uur pauze en herhaal dat voor twee dagen. Daarna heb je twee dagen school. Ik vind het wel fijn dat we nu kunnen wennen aan het systeem die we de komende vijf (ja, het is bijna nog maar vijf) maanden gaan volhouden. Wat raar gaat dat zijn als we straks weer thuis zijn, niet meer midden in de nacht te hoeven opstaan…
Lynn