We zijn weer onderweg. De prachtige eilandengroep Bocas del Toro hebben we achter ons gelaten. De groep is weer opgedeeld in twee groepen: één wachtgroep en één schoolgroep. De vrijheden van de eigen reis zijn weer een beetje ingeperkt. Nu eet iedereen weer samen, er zijn geen winkels, je kunt niet ’s avonds even een rondje gaan lopen met z’n allen of eten wat je wilt. Echter, er wordt voor je gekookt (tenzij je keukendienst hebt), iemand anders doet je afwas, je hoeft maar één trap op om naar school te gaan en regelmatig kun je even je gedachten verzetten als er dolfijnen voor de boeg zwemmen of all hands on deck wordt geroepen om te helpen met de zeilen!
Sjors uit School at Sea jaar 2018/2019 was sowiesoliever op zee:
Vandaag zouden we na de eigen reis en het stil liggen in Portobelo en Bocas del Toro eindelijk weer vertrekken. Voor mij had dit nu wel lang genoeg geduurd, want als ik de keuze zou hebben zou ik veel liever op zee zijn. Vandaag had wachtgroep 1 weer wacht dus dat betekende dat wij het schip klaar mochten maken om af te varen. Het afval moest van boord, de bijboot moest aan boord en opgeruimd worden, de netten moesten worden opgehangen, de zwemtrap moest weer op het werkhok komen te liggen en de zeilen moesten klaargemaakt worden. Als alles gedaan was zouden we ankerop gaan om tussen de eilanden rond Bocas door te motoren en verderop zeil te zetten richting Cuba. Terwijl we bezig waren kwam Sam naar me toe met de mededeling dat de vlieger (een zeil voorop het schip dat tot helemaal bovenin de mast wordt gehesen) opgeruimd moest worden. Dit zeil is relatief makkelijk op te ruimen, omdat het maar met drie punten aan de stag vast zit. Na een tijdje hadden we het zeiltje netjes opgevouwen in een zak bovenop het werkhok gelegd en waren de anderen klaar met de rest van de voorbereidingen.
Omdat ik toch douchedag had bood ik me vrijwillig aan om de ankerketting te stouwen. Hierbij moet je in het hok voorin het schip de ketting zo neerleggen dat hij de volgende keer weer gelijk gebruikt kan worden. Ik dacht dat ik nog best schoon was gebleven en dat het allemaal wel meeviel als je de verhalen hoort over wat een rotklusje het is. Wel, nadat het anker goed en wel boven was en ik weer aan dek kwam, zeiden de mensen om me heen dat ik het vieste was van iedereen die wel eens gestouwd had. Typisch iets voor mij: helemaal onder de modder zitten en het niet eens door hebben. Gelukkig waren we weer onderweg en daar word ik altijd blij van, of ik nou onder de modder zit of niet.
Sjors
Tycho uit 2019/2020 had het wat zwaar met weer in het ritme komen
Tijdens de wacht van negen tot één hebben wij besloten om met zijn allen een cover te maken op het liedje “Slapeloze nachten”. We hebben het met zijn allen erg naar onze zin gehad hiermee en hebben er erg om gelachen. Na een paar regels gedaan te hebben, die we vervolgens allemaal alweer vergeten waren, hadden we echter besloten dat het superveel moeite was en we hebben verder lekker genoten van de wacht en leuke muziek. We hebben lekker verhalen verteld en naar bootjes gekeken. Naarmate de wacht verliep begonnen we allemaal moe te worden en te verlangen naar ons bed. In het laatste uur moesten we echter ineens alle razeilen weghalen. Onze wachtleider gaf razendsnel iedereen taken en daar gingen alle zeilen in minder dan een kwartier omhoog. En toen moesten we nog een half uur, terwijl iedereen doodmoe was.
We hebben verse koffie gezet voor de nachtwacht na ons, maar voordat zij de koffie konden krijgen, hadden we hem met zijn allen alweer bijna opgedronken omdat we zo vermoeid waren. Daar gingen de laatste minuten: we hebben de volgende wacht wakker gemaakt en na de wacht overgedragen te hebben, gingen we met zijn allen richting bed na een heerlijke wacht gelopen te hebben.
Tycho
Maar voor Meike en Veerle was het in 2016/2017 wel duidelijk: wachtlopen kun je niet genoeg doen, dus dan maar “meewachten”!
Hoi,
Ooit van het concept meewachten gehoord? Nee? Nou, ik ook niet. Totdat ik het woord samen met Veerle heb bedacht. Ik zal het even uitleggen.
Je hebt net wacht gehad, bent klaar met school of je hebt gewoon even vrije tijd. Je bedenkt je wat je nu eens zal gaan doen en dan kan het heel goed zijn dat je op het achterdek bij een andere wacht terecht komt. BOEM, een nieuw woord word geboren: ‘’Meewachten’’.
Het feit dat je niets hoeft te doen, daar gewoon zit, kletst met mensen die wel wacht hebben en gewoon van de heerlijke frisse buitenlucht geniet maakt het heel aantrekkelijk.
Lekker naar de sterren kijken of heel hard mee krijsen op Mika (The oldtime jeugdfavorite) en dan na een tijdje bedenken dat het misschien toch wel slim is om te gaan slapen aangezien je ’s nachts weer wacht hebt vertrek je, of toch niet….Meike