Helaas mocht ik volgens doktersvoorschrift het laatste stukje niet meevaren. Een infectie die ik eerder had opgelopen moest steeds door een professional gecontroleerd worden en dat kon aan boord niet. Zodoende vloog ik op 12 april ’s ochtends vroeg vanaf het vliegveld van Santiago de Compostella naar Schiphol. Terugkijkend denk ik dat School at Sea toen voor mij eigenlijk al afgelopen was. Ik ben sinds het schip weer in Scheveningen ligt wel weer aan boord, maar het voelt een beetje als een toegift. Alsof de artiest na het einde van het concert nog even terugkomt om dat ene hitje te spelen. Ik heb mijn thuiskomst immers al gehad, mijn vriendin na maanden weer gezien en ben zelfs al wezen winkelen in Utrecht. Ik ben benieuwd naar de ‘echte’ thuiskomst morgen in IJmuiden, maar ik merk dat ik er heel anders in sta dan de rest van de mensen aan boord. Voor mij stelt het eigenlijk niet zo veel meer voor, terwijl het voor velen een emotioneel weerzien zal worden.
Waar ik wél tegenop zie is om na morgen deze groep niet meer continu om me heen te hebben. Het waren zes geweldige maanden: de reis, de bestemmingen en de mensen waren allemaal te gek. Ik ga jullie missen!
Docent Sander