Het is zo ver, tijd om te vertrekken! De kade staat vol, ouders, familie en vrienden zwaaien naar de nieuwe groep aan boord. Aan boord van de Thalassa staat Monique Touw, oprichter en directeur van School at Sea. Kort richt zij het woord tot de nieuwe groep aan boord.
“Na een week wachten en de eerste indrukken van leven op een schip te hebben gehad is het dan zo ver.
Je gevoel kan heel dubbel zijn. Een traan en een lach. Niet verwonderlijk, je laat je his en vertrouwde wereld achter voor een half jaar. Maar, je gaat ook dat doen waar je al anderhalf jaar naar yoe aan het werken bent. Op een reis vol avonturen in je klaslokaal dat met je meereist de halve wereld over.”
En dan stapt ook Monique van boord. Kapitein Sam geeft nog een korte saluut aan de mensen die staan te zwaaien. Maar dan gaan de trossen los en staan (inmiddels een traditie) oud ‘Sassers’ aan de laatste trossen voor vertrek.
De Thalassa komt los van de kade, nog even de sluis in, nog 1 keer aanleggen. Nog 1 keer zwaaien. Nog een laatste kus die door de lucht vliegt. En als de sluis deuren dan open gaan, zet de Thalassa koers naar zee. Een spectaculair gezicht. Tot ziens. Tot over 6 maanden!
Onderstaande blogje is van de lichting 2017/2018, een mooie beschrijving van een vreemde dag.
De langste en zwaarste dag tot nu toe. Een dag die niemand snel zal vergeten, om verschillende redenen. De dag van vertrek begon vroeg (al om 7 uur) want er moest goed schoongemaakt worden.
Achteraf gezien hadden we die drie uur dek poetsen beter de volgende dag kunnen doen, want er is die avond door meerdere mensen uitgebreid overheen gebraakt. Nog voor de zeeziekte haar tol eiste bij iedereen behalve enkele bikkels, was er een zwaarder obstakel te overwinnen: het afscheid van familie, vrienden en ons leuke kleine landje. Het was een hele dubbele gebeurtenis met veel tranen en knuffels. Verdriet en blijdschap botsten het moment dat de sluizen van IJmuiden voor ons opengingen en het nu écht ging beginnen. Hier bleek al dat we meteen een hechte band hadden. Iedereen ving elkaars tranen op met knuffels. En kort hierna vingen we elkaars braaksels op in (de daar niet voor bestemde) emmers. Als een echte familie, met een prachtige toekomst voor ons om naar uit te kijken zodat we onze andere familie niet zo zullen missen. Caya
Onderstaande video is opgenomen tijdens het vertrek. Een mooie groet aan een mooie groep sassers!